یادداشت مبینا دلیریان

        من این کتاب رو بسیار دوست داشتم.
قلم مرحوم صدر بسیار دلنشین بود
گاها اشک ریختم ، لبخند زدم و فکر کردم 
برخی از دوستان بیان کرده بودند که کتاب ، نتیجه گیری یا درونمایه خاصی نداشته و صرفاً دلنوشته بود
به نظرم انتظار به جایی نیست که بخواهیم این کتاب لزوما نتیجه گیری و پایان آموزنده ای داشته باشه 
یکی از دلایلی که جذاب بود این است که بر اساس واقعیت بود 
شما در حال خواندن احساسات درونی یک انسان و واقعیت زندگی یک انسانید و از واقعیت و احساساتِ انسانی نمیتوان توقع حتما آموزنده بودن ، داشت.
هرچند از نظرم مطالعه عمیق این کتاب به گرفتن درس هایی زیادی منجر میشد.
درود بر مرحوم صدر.