یادداشت علیرضا فتاح

        این را هم برای امتحان با حضرت خودش خواندم. نگارش این هم بس کلافه‌کننده است. مملو از اطناب! اطناب جانکاه!
 نگاهی که پورنامداریان به حافظ و مولوی دارد که سبک این دو را متاثر از شیوه بیان قرآن و ناشی از موانستشان با آن میداند، جالب است، هرچند به نظرم نتوانسته است انطور که باید از پس تبیین و استدلالش براید. 
البته تلاشش برای تببین رابطه طولی غزلیات حافظ جالب است و تا حد خوبی هم کارامد. هرچند بعضا مبتنی بر قراینی موهوم است، اما در کل توجه جالب نظری است.