یادداشت

        شروع داستان، فضای داستان، شخصیت‌ها، آرت‌استایل، و به‌طور کلی همه‌چیز داستان عجیبه و حس غریبی بهت می‌ده. چندجا این حس به اوج خودش می‌رسه و یه جور حس بیگانگی و تنهایی و طردشدگی رو لمس می‌کنی. یه غمی داخل کل داستان تزریق شده که هرازگاهی سرریز می‌شه و می‌زنه توی صورتت. آخر داستان هم که با چنان اوج غمی تموم می‌شه که تا مدت‌ها توی شوک می‌مونی.

نمی‌‌دونم توصیه به خوندنش بکنم یا نه. فقط می‌تونم بگم تجربه‌ی منحصربه‌فردیه که بعید بدونم جای دیگه پیدا بشه.