یادداشت مهدی لطف‌آبادی
1401/12/15
داستانی که میقانی نقل می‌کنه، داستان پرکشش و جذابیه و نثر هم در راستای همین پرکشش بودن، ریتم خوب و ساده‌ای داره تا بتونید بهتر داستان رو دنبال کنید. دنبال کردن سرنخ‌ها در پزشکی قانونی یا آزمایشگاه بررسی مدارک، هم خیلی خوب توصیف شده. هر چند داستان ضعف‌هایی هم داره که باعث تردید من شده که بهش سه بدم یا چهار، اما می‌شه به عنوان یکی از تجربه‌آزمایی‌های نخستین بومی در این ژانر و خلق یه کارآگاه ایرانی که طبق گفته‌ی خود نویسنده قراره رمان‌های دیگری با همین کارآگاه بنویسه، ازشون گذشت. مثلاً حل معما خیلی ساده صورت می‌گیره و بعضی جاها با شک و تردید کارآگاه همراهه، اما به طور شگفتی درست درمیاد! من دقیقاً در آخر رمان هم متوجه نشدم لیلی چه کرده بود!
در آخر هم باید از غلط‌های تایپی و املایی متن بگم! نمی‌دونم این غلط‌ها تقصیر نویسنده است یا حروف‌چین و تایپیست، اما اصلاً زیبنده نیست که در یک رمان که قراره در جایگاه ادبیات قرار بگیره، چنین غلط‌هایی وجود داشته باشه، مخصوصاً که این غلط‌ها کلمات پرکاربرد بودند و غلط نوشتنشون عجیب بود!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.