یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب حاضر اثر جوئل شکتر است. از نظر من این اثر منبعی مهم از اطلاعات تئاتر عامه پسند، فولکوریک یا مردمی است. همان تئاتری که مردم کوچه و بازار می شناختند تا روشنفکران. نویسنده سعی داشته بعد از تعریف تئاتر مردم، ویژگی ها و انواع طراحی صحنه به سراغ تئاترهای تاریخی بلوار تمپل برود. در این اثر نمونه هایی از تئاتر همچون نان و عروسک، که آن را چنان آیینی و مقدس پاس می‌داشت، یا نمایش های وایانگ و لودروک در جاوه، آمده است. نویسنده اجزا و عناصر به کار رفته در نمایش کمدیا را با تجربه های خود از تئاتر استرلر که در آن زمان حقیقتا انقلابی در صنعت نمایش به شمار می آمد ادغام و در نهایت اصلاح کرده است. شکتر معتقد است پانتومیم را نمی‌توان با استفاده از تئاتر بی کلام سفید یاد گرفت بلکه باید آن را از کمدیا دل آرته یاد گرفت. نویسنده در نگارش این کتاب از کارهای روزانته، زانیس، هارلکوینز الهام گرفته است و در نهایت بیان داشته در روایت تصویری قصه گوها یک جز مردمی وجود دارد که خیلی مستقیم و صریح از آن بهره برداری کردیم. اگر علاقه مند به حوزه ی تئاتر هستید این کتاب جالب را مطالعه کنید.