یادداشت مغربی

        در قسمتی از کتاب آمده است: بار اول که به زندگی گاندی نظر می اندازیم او را جوانی ناکام و بدون جذابیت می یابیم، جوانی که تنها ویژگی او ترس بی حدش از تاریکی و همانگونه که خود از تکرارش لذت میبرد، گوش های بزرگ و بدشکلش بود. 
چگونه چنین فردی توانست تبدیل به رهبر پر جاذبه ای شود که حتی رقبای قسم خورده او نیز نتوانند در مقابل شخصیتش مقاومت کنند.؟