یادداشت زینب

        بینوایان فقط رمان نیست، تاریخ و فلسفه و جامعه‌شناسی هم هست. انگار که ویکتور هوگو تلاش کرده به بهانه این رمان بخشی از تاریخ فرانسه و وضع مردمان در آن دوران رو با جزئیات روایت کنه. حتی می‌بینی که یک محله و کوچه‌های تو در تو رو با دقت تمام توصیف می‌کنه. شخصیت‌‌پردازی‌ها اینقدر دقیقه که می‌تونی تصویر خوبی از هر کدوم در ذهنت بسازی. 
با این حال این همه جزئیات و این همه اسم گاهی خسته‌کننده میشه و از تب و تاب داستان میفتی. یک جاهایی هیجان داستان به‌قدری بالا میره که نمی‌تونی کتاب رو زمین بذاری، و یک جاهایی به قدری حاشیه‌پردازی می‌کنه که دوست داری زودتر رد کنی و به اصل ماجرا برسی. 
فعلاً که جلد اول رو تموم کردم، برم سراغ جلد دوم.