یادداشت [یه‌سازانای‌‌نصف‌نیمه‌ٔدرحال‌ورود‌به‌کالجیوم]

        میتونم ساعت ها غرق کتابهای این ادم بشم و به تک‌تک کلماتش فکر کنم.. با هر داستانی که میخوندم پوچ گرایی رو به وضوح حس میکردم و چه زیبا به تصویر کشیده شده بود و همچنین غمناک.. قطعا اثار اقای هدایت باید بارها خونده بشه چون قلمشون و نوشته‌شون قدری عمیق هست که نیاز به تفکر زیاد برای درک کامل داره.. 
تک تک داستاناش جذاب بودن و عمیق و با پایانی غم انگیز. نمیدونم چرا ولی با وجود تناسب نداشتن داستان اخر با باقی داستان ها، ارتباط زیادی باهاش گرفتم. صورتک ها  انقدر فضاسازی پایانش قوی بود که مخاطب رو به بهت فرو میبرد. و بیشتر از همه با پایان داستان چنگال متعجب شدم و میشه گفت چند دقیقه داشتم صفحه اخرش رو میخوندم و به شدت دردناک بود.