یادداشت sin_alef

        از این مرحله به بعد، انسان مسیر مبارزه را انتخاب می‌کند. در اوج دست‌یابی و تحقق به حق و سوختن در این مسیری که طی می‌کند و راهی که در کوران حرکت در آن، هر چه بیشتر ساخته و ساخته‌تر و متکامل‌تر می‌شود. در این مراحل، مذهب برای انسان مفهوم و معنا پیدا می‌کند و انتظار، مذهب «اعراض» می‌شود. دکتر شریعتی گفت: «انتظار مذهب اعتراض»، اما من معتقدم که «انتظار مذهب اعراض است و نه اعتراض». بین این دو کلمه تفاوت هست. اعتراض، کنار گذاشتن و روی برگرداندن و ایستادگی در مقابل چیزی است که شما معتقدید خطایی در آن‌صورت گرفته، حتی زمان و جامعه‌ای که در آن قرار گرفته‌اید به سبب خطاکاریش مورد قبول شما نیست، اما واژه قرآنی پُرمحتواتر است و آن هم واژه «اعراض» است. انتظار مذهب اعراض است؛ یعنی شما از یک محیط، از یک جریان و از یک جامعه اعراض می‌کنید، روی می‌گردانید، برمی‌گردید و راه دیگری را انتخاب می‌کنید، گرچه آن محیط و آن جامعه و آن شرایط، درست باشد. وقتی شما لغت اعتراض را به کار می‌برید؛ یعنی شرایط موجود جامعه را نپذیرفته‌اید و معتقدید که این شرایط غلط است، به همین دلیل منتظر بروز شرایط دیگری بودید و این انتظار برای شما مذهبی را می‌ساخت که می‌گفتید این مذهب بر مبنای اعتراض شکل گرفته است؛ یعنی من شرایط فعلی را به دلیل غلط بودنش نمی‌پذیرم، اما اگر بپذیریم که انتظار مذهب اعراض است؛ یعنی حتی اگر جامعه درست و صحیح و با دقت هم پایه‌گذاری شده باشد، باز هم برای من قانع‌کننده نیست و شرایط و موقعیت حال، شرایطی است که من را ارضا نمی‌کند و من به دنبال دستیابی به جامعه‌ای برتر و دقیق‌تر هستم، جامعه‌ای بر مبنای تفکر اصیل اسلامی - شیعی...


#انتظار 
#ضابطه حرکت بر صراط مستقیم
#شهید_دیالمه