یادداشت کوثر گلیج

         هوتن شکیبا ، برامون خوند و چه نیکو بود. پشتِ سر هم شنیدم تمام هفت بخش رو...
خیلی پرکشش بود. سرشار از تعلیق. با شخصیت همراه شدیم، وقایع پیش بینی‌ناپذیر بود. خیلی غافلگیر شدم. ارزش یک بار شنیدن رو داره. 
و من رو یاد آیه‌ای از قرآن انداخت
«وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ»
همانند كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را از ياد خودشان برد (دچار خود فراموشى كرد) كه چنين افرادى همان نافرمانان اند.
به نظرم بدترین نوعِ عذاب، خودفراموشیه
حالا به تصویر کشیدن این زوال عقل و خودفراموشی، اون هم از زاویه‌ی اول شخص، کار خیلی سختیه و مهارت فراوانی می‌خواد. چون راوی نباید طوری باشه که ما به او و کلامش اعتماد کنیم.
نویسنده خیلی خوب از پسش براومده بود.