یادداشت سینا معروف

                داستانی درباره نظام آموزشی خاصی در ژاپن بین سال‌های 1937 تا 1945هست. تفاوت سبک آموزشی مدیر مدرسه، آقای کوبایاشی باعث شد تا مدرسه تومواِ برای 50 دانش‌آموز آن، دنیا و سرنوشت‌هایی متفاوت از آنچه که یک مدرسه تحت نظام رایج آموزشی برایشان می‌ساخت، خلق کند.
مانند هر جای دنیا، والدینی هم بودند که نسبت به روش آموزشی مدرسه، انتقاد داشتند و این موضوع از نگاه کلیشه‌ای به سیستم آموزش و پرورش سنتی ناشی می‌شد. 
دنیایی که نویسنده در آن زمان از حضورش در مدرسه توصیف می‌کند، واقعاً شایسته رویایی نامیده شدن هست. رها گذاشتن ذهن خلاق و پاک کودکان برای خلق بهترین لحظه‌ها، کسب ناب‌ترین تجربه‌ها، فرصت دادن به غم برای درک ارزش شادی، احترام به هم، مشورت، همکاری گروهی، استفاده از موسیقی برای هماهنگی ذهن و جسم کودکان و .....
آموزش این همه ویژگی‌ فقط با رفتار صحیح مدیر و اعتمادسازی برای بچه‌ها بدون برگزاری همایش، سمینار و جلسه در دورانی انجام شد که نه از تلویزیون خبری بود و نه از اینترنت. 
روایت‌های نویسنده به طور پراکنده از دوران مدرسه‌اش، طوری انتخاب شده که هر داستان، بخشی از ویژگی مدرسه یا نظام آموزشی خاص مدرسه را نشان می‌دهد. لحظه‌های شاد، غمناک و رنج‌آور داستان، کاملاً خواننده زخم‌خورده از نظام آموزشی معیوب و بیمار را همراه می‌کند. 
کتابی نزدیک به این موضوع در مورد نظام آموزشی در فرانسه، کتاب «همچون یک داستان» اثر دانیل پناک است.