یادداشت مصطفا جواهری

        {نویسنده شخصی است با دو «من» که یک «من»اش مثل بقیه استراحت می‌کند و احتمالاً از تعطیلی اش لذت می‌برد، اما «من» دومش با تفریح بیگانه و دائم مشغول نوشتن است یا به آن فکر می‌کند و در تدارک اثر جدید است. }


کتاب را به پیشنهاد امیرمحمد رضایی عزیز خریدم و خواندم. مجموعه‌ای است از مواجهات نویسندگان مطرح با سفر. تقارن و هم‌نشینی سفر و نوشتن، موضوع جالبی برای مطالعه است. خاصه برای نویسندگان و اهالی نوشتن. نگاه احمد اخوت به فرایند نوشتن هم به خودی خود، ارزش این کتاب را دوچندان می‌کند. چرا امتیاز کامل به کتاب ندادم، به خاطر شلختگی متن‌ها در کنار همدیگر. من همبستگی معنایی بیشتری را طالب بودم.