یادداشت آترینا ضیائی

        به نام حقیقت
کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول داستانی عجیب و دلهره‌آور است که دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن هیچ‌چیز خصوصی نیست و همه‌چیز تحت کنترل دولت قرار دارد. داستان درباره‌ی مردی به نام وینستون اسمیت است که در یک حکومت دیکتاتوری زندگی می‌کند و همه‌چیز توسط دولت سنجیده می‌شود. از آنجایی که هیچ‌چیز آزاد نیست، وینستون سعی می‌کند حقیقت را پیدا کند و از این حکومت وحشتناک فرار کند.
در ابتدا ممکن است مطالب کمی کند و سنگین به نظر برسد، زیرا بیشتر به سیاست و مسائل جدی پرداخته می‌شود. اما وقتی وارد داستان می‌شوید، کم‌کم هیجانش بیشتر می‌شود و شما را جذب خود می‌کند. نکته جالب در این کتاب این است که اورول، مانند یک پیشگوی حرفه‌ای، آینده‌ای را به تصویر می‌کشد که دنیایش پر از نظارت و کنترل بی‌رحمانه از طرف دولت‌ها می‌شود. واقعاً ترسناک است که ببینی چطور دولت می‌تواند حتی واقعیت را تغییر دهد و مردم را به دنبال دروغ بکشد. به قول دوستمون در این کتاب می‌فهمم «چگونه» اما نمی‌فهمم «چرا».
من قلعه حیوانات را هم از اورول خوانده‌ام و به نظر من، از نظر داستانی و جذابیت، آن کتاب شاید بهتر باشد. اما ۱۹۸۴ بسیار عمیق‌تر و دقیق‌تر به مسائل سیاسی پرداخته است.
به نظر من، ۱۹۸۴ کتابی بسیار مهم و ارزشمند است که هر کسی باید آن را بخواند. حتی اگر علاقه زیادی به مسائل سیاسی ندارید، این کتاب همچنان جذاب و تأثیرگذار خواهد بود و خواندنش باعث می‌شود بیشتر به دنیای اطرافمان فکر کنیم.