یادداشت عین راء

        جواد موگویی را به مستند می شناختم. بعد از این که متوجه شدم که خیلی کاری به مدل انتشار تحقیقاتش ندارد. کتاب؟! چاپ می کند. مستند؟! می سازد. و این کارش جالب بود و خوب!
کتاب، همانطور که در روی جلدش آمده است، پیرامون منشور روحانیت حضرت امام (ره) است. امام (ره) در منشور روحانیت، از چند دسته برائت می جویند و به شدت آن ها را مذمت می کنند. سعی جواد موگویی بر این بوده که به لحاظ تاریخی عملکرد آن جریان هایی که امام (ره) آن ها را مورد نکوهش قرار داده است را بررسی کند. حالا یا به فرد شاخص آن جریان می پردازد (که معمولا همینطور است) و یا به خودِ جریان بدون تمرکز بر شخص خاص. البته سعی او این بوده که هر دو مسیر را طی کند تقریبا.
هم خود منشور روحانیت به شدت جذاب است و امام (ره) با لحنی عجیب از برخی موارد نام می برند و هم دانستن سرگذشت این موارد جذاب است. برای همین کتاب (که رویکرد پژوهشی خوبی دارد و نه صرفا تکیه بر مشهورات) جذاب می نماید. 
قسمت عجیب کتاب البته برای من، فقدان وحدت رویه در برخورد با مواردی است که امام (ره) از آن ها نام می برند. یعنی یک جا به شخص آقای شریعتمداری می پردازد و یک جا جریان را محور قرار می دهد و در مسئله «ولایتی ها» حتی به بررسی زمان امام (ره) نمی پردازد و «ولایتی ها»ی حال حاضر را بررسی می کند!!! و عجیب تر اینکه ولایتی ها را به دو دسته ی متعادل (بزرگانی مثل آیت الله وحید) و افراطی (سید صادق شیرازی) تقسیم می کند و همه را تقریبا یک کاسه توضیح می دهد!!! خیلی عجیب ...