یادداشت سارا مستغاثی

        خسته‌کننده‌ترین و کشدارترین داستان بلندی که تا به حال از موراکامی خواندم! درحالی  "کافکا در کرانه" و "کشتن شوالیه‌ی دلیر" از برایم از محبوب‌ترین و پرکشش‌ترین کتاب‌های پارسال بودند. 
اگر چالش بهخوان مجبورم نمی‌کرد روزی ۳۰ صفحه‌ش رو بخوانم احتمالا هیچ‌وقت تمام نمی‌شد.
داستان سه بخش دارد که آن طور که خود موراکامی آخر کتاب توضیح داده، اول اولش فقط همان یک بخش بوده و به عنوان داستان کوتاه در یک مجله چاپ می‌شده. ۴۰ سال بعد تصمیم گرفته این داستان کوتاه را کامل‌تر کند و دو بخش بعدی را در دوران کرونا نوشته. و این ۴۰ سال فاصله کاملا حس می‌شود. دو بخش اول و دوم انگار دو تا داستان کاملا متفاوتند و بخش کوتاه سوم سعی می‌کند به زور هم شده بهم ربطشان دهد. 

خلاصه که خیلی ذوق خواندن این آخرین رمان آقای نویسنده را داشتم و ناامید شدم.