یادداشت نرگس عمویی

        حقیقیت این‌ه که تعداد شعرهایی که به دلم نشست و قشنگ بود، در مقایسه با موردپسندواقع‌نشده‌ها، خیلیی کم بود. یعنی بعضی‌هاش به طرز عجیبی بی‌معنی و بی‌هدف بودن و فقط بودن که باشن دیگه صرفاً:))
و شاید خیلی کم پیش اومد که کل یک شعر رو بپسندم، تو یکی-دو مورد تکه‌های کوتاهی از بعضی شعرها رو دوست داشتم.
.
"تو به رقص بادبادک می‌خندی
من به خنده‌های تو
می‌بینی
همیشه شادی ما به نخی بند است."
.
"[... بیماری نادری‌ست
این‌که نگاهت
به هر چه بیفتد
دلت برای کسی تنگ شود"