یادداشت

        اون موقع‌ها به عنوان تکلیف درس انشاء خریدمش. هفته‌ای یه نامه باید می‌نوشتیم. خود عرفان هفته‌ای یک نامه خودمونی به خدای خودش نوشته و صفحه‌ی کنارش رو خالی گذاشته. حتی اگر نمی‌دونی چی بنویسی می‌تونی از موضوعی که خود عرفان در اون هفته بیان کرده الهام بگیری. حالت خالص و بی‌پرده‌ای داره که ممکنه کمی نوجوانانه به نظر برسه. یادمه با خوندم یک سری از نامه‌هاش از اون حس بدی که نسبت به خودم داشتم رها می‌شدم و می‌دیدم یه سری حرفا و کارا فقط مخصوص من نیست و من آدم بدی نیستم که در حال تجربه کردن چنین حس‌هاییم. اما می‌تونه به بعضیا حس خودنمایی یا حالت تظاهر بده. برای همین از اون دفترچه خیلی خیلی شخصیاست.