یادداشت احسان حسین‌پور

                در روز بیستم تیرماه ۱۳۱۴ شمسی مردم مشهد شاهد حضور هزاران نظامی بودند که با تجهیزات کامل رو به سوی قلب مشهد، مرقد امام رضا (ع) حرکت میکردند. آنان پس از مدتها بار دیگر شاهد حمله نظامیان به اماکن مقدسه این شهر .شدند ولی این بار مهاجمین نه بیگانگان و نه آن سوی مرزنشینان و نه از تبار روسها که از آشنایان از هموطنان و از هم خانه نشینانشان بودند چهره ها چهره هایی ،آشنا و کلمات کلماتی مانوس این بار ابعاد تهاجم و قتل عام مردم بیگناه بسیار وسیعتر و گسترده تر از تهاجمات سابق بود. در این هجوم نظامی که به دستور رضاشاه و به وسیله عمال و دست نشاندگان او صورت ،گرفت هزاران نفر کشته و مجروح رضاخان برای هموار نمودن راهی که او را به سریر سلطنت برساند از هیچ جنایتی فروگذار ننمود عده زیادی از رجال و سیاستمداران را به قتل رساند با کشتن بسیاری از مالکین و تصاحب زمینهای ،آنان خود بزرگترین زمیندار ایران شد. سیاست اسکان عشایر را توجیهی برای نابودی بسیاری از عشایر نمود. ولی بدون تردید سرکوب قیام مردم مشهد و کشتار متحصنین مسجد گوهرشاد بزرگترین جنایت عصر پهلوی اول به حساب می آید.