یادداشت حامد خسروشاهی

                این که یک نویسنده جوان شهرستانی آنقدر زرنگ بوده که پایش را به مقر نیروهای ایرانی در سوریه باز کند و بعد هم بنویسد و کتاب کند، به خودی خود یک احسنت و جیّد جداً دارد‌. 
 اما من فکر می‌کنم ناشر در طراحی جلد و نویسنده در نامگذاری، صادقانه عمل نکرده‌اند و دنبال فروش بوده‌اند. هیچ اشکالی نداشت و از ارزش‌های کتاب کم نمی‌کرد اگر نوشته می‌شد "روایت حضور در جمع نیروهای ایرانی و... حاضر در سوریه". طبیعتا سفرنامه تعریفی دارد که این کتاب واجد آن نیست. نویسنده علاقه‌ای به روایت جزئیات مکان‌هایی که در آن حضور داشته ندارد و مساله‌اش روایت گفت‌و‌گوهایش با رزمندگان و حالات آن‌هاست. صد البته متوجه موانع‌اش هستم در ارتباط‌گیری با مردم و گشت‌زدن، اما توصیف مکان‌ها کمترین انتظاری بود که می‌شد داشت. به این نوع نوشته تک نگاری اطلاق می‌شود نه سفرنامه.