یادداشت Della

        کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم نوشته‌ی کیم سوهیون، حرف‌هایی داره که خیلی وقت‌ها دلمون می‌خواد به خودمون بزنیم ولی فراموششون می‌کنیم.
راهنماییه برای برگشتن به خود واقعی‌مون. تو دنیایی که پره از قضاوت، مقایسه و توقع، نویسنده سعی می‌کنه یادمون بیاره که بودن در نقش‌هایی که دیگران برامون ساختن، فقط خستگی میاره، نه رضایت.

یکی از جمله‌های کتاب اینه که: « اگر کسی معادله درجه دومی رو نمی‌فهمد، مشکل از معادله نیست، بلکه ضعف شخص در یادگیری آن است.» نفهمیدن ما هم به معنی اشتباه بودنمون نیست. پس چرا باید خودمون رو برای درک شدن توضیح بدیم یا تغییر کنیم؟
این نگاه کمک می‌کنه خودمون رو مدام زیر سوال نبریم و سعی نکنیم برای دیگران توضیح اضافی بدیم. قراره زندگی کنیم، نه اینکه دائم در حال اثبات خودمون باشیم.

سوهیون به خوبی نشون می‌ده که مهربون بودن، به معنای چشم‌پوشی از حق خودمون نیست. اگر قراره برای خوب بودن آسیب ببینیم، بهتره کمی سختگیرتر باشیم و بدون عذاب وجدان از خودمون دفاع کنیم.

در بخشی از کتاب هم از روزمرگی و تکرار انتقاد می‌کنه و می‌گه: «اگه کسی مثل ماشین زندگی کنه، عمر کوتاهی خواهد داشت حتی اگه تا ۸۰ سالگی عمر کنه.» دعوت‌مون می‌کنه که زندگی رو از روزمرگی ها بیرون بیاریم، مسیرها و چیزهای جدید رو تجربه کنیم، از چارچوب‌‌ها بیرون بیایم. حتی از تصوری که از خودمون داریم عبور کنیم و خودمون رو دوباره کشف کنیم.