یادداشت کوثر فیروزآبادی

        کتاب گلوله فیروزه ای،بززگ ترین حسنش از نظر من موضوع و ایده جذابش است،نگاه به انقلاب از زاویه دختری متعصب و طرفدار نظام.این ایده پردازی قابل تحسین ترین قسمت کتاب بود.
موقع خواندن کتاب،آنقدری ازش لذت بردم که واقعا حیفم می آمد با نگاه نقادانه نگاهش کنم.پیرنگ قوی و اصولی ای داشت و شخصیت پردازی جالب،اما خب نقص هایش هم سر جایش.مثلا قضیه نادر و ناهید واقعا چیزی نبود که در دنیای واقعی بشود تصورش کرد،و بیش از حد غیر منطقی و داستانی بود.
اما در ادامه کتاب(با توجه به توقعی که از نویسنده داشتم)واقعا کیف کردم.شخصیت پردازی بسیار تمیز و عالی انجام شده بود.شخصیت آقا بزرگ یک شخصیت نمادین واقعی بود،که به نوعی ورژن کوچک شده شاه در خانه خود بود.تراژدی انتهای داستان هم بهترین پایان رو برای داستان رقم زد.در تعداد قابل توجهی از داستان ها دیده بودم که کشته شدن فلان شخصیت در فلان نقطه چقدر میتونه داستان رو قوی کنه،اما اکثرا نویسنده ها شهامت کشتن شخصیت هاشون رو ندارن....و این ضعف رو در این کتاب ندیدم.بسیار لذت بردم و خواندنش رو حتما توصیه می کنم.