یادداشت فاطمه سادات رضادوست

        مدرسه جاسوسی را فعلا نمی توانم یک "کتاب جدی" در نظر بگیرم. یه کتاب تقریبا تفننی با حجم احتمالا کم و متن ساده و هیجان انگیزش.
بعد از یه مدت خوندن کتاب از زبان راوی، احتمالا خوندن کتابی از زبان شخصیت اصلی خیلی لذت بخشه. مخصوصا وقتی با شخصیت باحالی مواجه هستی.
بن رو خیلی دوست دارم، یه شخصیت با نمک که سعی میکنه از دردسر دوری کنه، مخصوصا موقعی که تو مدرسه جاسوسی بین یه عده آدم حرفه ای گیر می کنه، و در حالی که استعداد خاصی نداره( از نظر خودش) همه فکر می کنن با یه جاسوس همه فن حریف و خفن طرف هستن و گاها برای این که دیگران ازش ناامید نشن تلاش میکنه خودشو خوب جلوه بده و بعد تو دردسر میوفته.
دوستش داشتم، جلد بعدی رو به زودی شروع می کنم