یادداشت مریم محسنی‌زاده

        چیور در داستان‌هایش به زندگی آدم‌های حومهٔ شهر می‌پردازد؛ از این نظر او را "چخوف حومه‌ها" می‌نامند.
او در ابتدا تحت‌تأثیر همینگوی بود و بعد به سبک چخوف می‌نوشت.
جان چیور که از نویسندگان نسل دوم آمریکا است در سال ۱۹۷۹ میلادی برندهٔ جایزهٔ پولیتزر شد.

داستان "اقیانوس" روایت مردی است که بر اثر اخراج از کارش، با ترس‌هایی در زندگی روزمره روبه‌رو می‌شود. او به روزانه‌نویسی روی می‌آورد تا از حس خطرش بگوید.
داستان، شروع خوب و گیرایی دارد و از نیمچه طنزی برخوردار است. اگرچه پایان، سبک متفاوتی دارد که ممکن است به مذاق هر خواننده‌ای خوش نیاید.
"اقیانوس" از مجموعه شاهکارهای پنج میلیمتری و به ترجمهٔ روانِ احمد اخوت است.

جان چیور، داستان‌هایش را در اتاق تنگ و بدون پنجرهٔ کنار شوفاژخانه که به "غار" معروف بود، می‌نوشت. او همیشه فاصلهٔ پنج طبقه‌ای خانه تا اتاق کارش را، با کت و شلوار و کراوات می‌رفت. بعد لباس‌هایش را به جالباسی آویزان می‌کرد و با شورت، بلوز ورزشی و کفش کتانی تمام روز را مشغول نوشتن می‌شد.

چیور تعداد زیادی یادداشت روزانه‌ دارد که خود بی‌سانسورش را نشان داده است. این یادداشت‌ها پس از فوتش به نسخ خطی هاروارد فروخته شد.
چیور قبل از خواب برای سه فرزندش کتاب می‌خوانده و عاشق دو اِلمان باران و قطار بوده که در داستان‌هایش نقش پررنگی دارند. او در چند تا از داستان‌هایش، کاراکتر پدرش را وارد کرده است.