یادداشت سیده هدی پورمانی

        کتاب بخت بیدادگر تنها بازگویی خاطرات شخصی نیست؛ بلکه روایتی انسانی و نفس‌گیر است از زنی که قلب تاریخ قرن بیستم اروپا، ویران از جنگ و سرکوب، را با گوشت و پوست تجربه کرده است.

در این اثر، با زبانی ساده، بی‌پیرایه و گاه به‌شدت تکان‌دهنده، با روزگاری روبه‌رو می‌شویم که در آن کرامت انسانی زیر چکمه‌های ایدئولوژی خرد می‌شود. نه قهرمان‌سازی در کار است، نه اغراق؛ تنها صداقتی بی‌واسطه که از دل تبعید، زندان، محرومیت و خاموشی سربرآورده است.

راوی، زنی جوان، عاشق و مادر، ناگهان در چرخ‌دنده‌های سیاست گرفتار می‌شود. بازداشت شبانه، زندانی شدن بی‌محاکمه، دوری اجباری از فرزند و سال‌هایی که در سکوت گذشت، بخش‌هایی از رنجی‌ست که بر او گذشته است. اما آنچه این روایت را ماندگار می‌کند، نه فقط تلخی روزگار، بلکه نگاهِ انسانی و مقاوم او به این فجایع است؛ نگاهی که در آن، معنا از دل سکوت، و امید از دل ویرانی می‌جوشد.

بخت بیدادگر کتابی‌ست درباره تاب‌آوردن؛ درباره ایستادن در جهانی ناعادلانه، بی‌آنکه انسانیت را از یاد برد. کتابی برای آن‌ها که هنوز به قدرت روایت، به ثبت حقیقت، و به بیداری حافظه ایمان دارند.

این کتاب فقط خاطره نیست؛ صدایی‌ست که از سکوت زمانه بیرون زده، نشانی از مقاومت خاموش، و سندی‌ست بر این‌که حتی در تیره‌ترین روزگارها هم، حافظه‌ی انسانی می‌تواند در برابر فراموشی بایستد.