یادداشت مائده چترایی

        یادمه اولین باری‌که این کتاب رو خوندم سن خیلی کمی داشتم و صرفا از روانی داستان و ماجرای خلاقانش لذت بردم. اما بعدتر که فهمیدم در اصل این کتاب قصد به تصویر کشیدن چه چیزی رو داشته و بالاتر از اون چقدر هنرمندانه منظورش رو  در قالب چنین داستانی درآورده، طوریکه اصلا برای مخاطب خسته کننده نباشه، با اشتیاق توی لیست کتاب‌هایی قرارش دادم که باید بازخوانی بشند و این سری با درک کامل‌تری سراغش رفتم.
قطعا این کتاب فراتر از یک داستان کودکانه‌ی صرفه و تلاش کرده مفاهیم کاملا جدی رو به زیرکانه ترین حالت ممکن توی خودش بگنجونه. مفاهیمی که به نظرم تاریخ انقضا ندارن و قرار نیست تکراری بشند.