یادداشت زکیه عباسی

        خاتون و قوماندان را چند ماه پیش خواندم و الان در بهخوان ثبت کردم، در موفقیتش همین بس که هنوز صحنه ها و لهجه های شیرین افغانستانی را گوشه ذهن دارم.