یادداشت PANAH

        خیلی دوسش داشتم ولی نمیدونم انگار بین نویسنده های رمان های مذهبی یه قانون نا نوشته وجود داره که حتما داستان باید تلخ تموم بشه و تهش یکی که از قضا خیلی توی دل مخاطب جا باز کرده،شهید بشه !
بیشتر توصیف حال سارا بود و بیشتر متن درگیر توصیفات مختلف و بیان احساسات نقش اول بود ،خیلی انگار قصدی نبوده برای اینکه به شبهات پاسخ داده بشه و تحولِ سارای قصه رو یه جوری به اصطلاح ،سر و تهش رو هم آورد..درکل قصه ی دوست داشتنی داشت و من لذت بردم 🩷
در کنار تمام این ها قلم بسیار شیرین و رسایی داشت که کاملا خواننده رو جذب و با خودش همراه میکرد 🩷