یادداشت هلیا شریفی

        بالاخره تمام شد! من قلم علیانی را دوست ندارم. نوعی ساده‌انگاری دارد که خوشایندم نیست. یک خط درباره‌ی الهام گرفتن اسرائیل از فلسفه‌ی نیچه می‌گوید و به مخاطبش توهم دانستن می‌دهد. 
اما در یکی از بخش‌های کتاب، جمله‌ای داشت که وضعیت من را در سال گذشته به درستی توصیف می‌کرد. درباره‌ی سختی پژوهش راجع به اسرائیل حرف می‌زد و خواندن اطلاعاتی که آزارش می‌دهد و این جمله را نوشته بود:
«عاطفه‌ام از این خواندن‌ها شکنجه شده است.»