یادداشت مهدی باقری

        هفدهمین کتاب صفر چهار 
داستان درباره ی علی فتاح از خانواده ای ثروتمند و متمول و در عین حال مذهبی است که به مهتاب دختر خدمتکار خانواده شان دل می بازد. تم اصلی اثر قصه ی عشق علی و مهتاب است که با سیاست و عرفان نیز در هم می آمیزد. نویسنده در جایی از کتاب، به استقلال الجزایر اشاره می کند و به گونه ای آن را در کنار انقلاب ایران می گذارد. در خلال داستان شخصی به نام درویش مصفطی حضور دارد که به نوعی نمادی از حقیقت، آگاهی و دانایی است، و به علی فتاح در هنگام سردرگمی کمک می کند. دو راوی در داستان حضور دارند، یکی خود رضا امیرخانی است و دیگری قهرمان داستان (علی فتاح) و این دو ماجراهای زندگی علی فتاح را از کودکی تا لحظهٔ مرگ / ازدواج، روایت می کنند. داستان در سال های پیش از انقلاب می گذرد و نویسندخ توانسته است به خوبی از پس توصیف تهران آن زمان و لحن مردم آن دوره بر بیاید.