یادداشت مریم مهدی زاده

        امتیازی که دادم به خاطر شخصیت شهید است نه ارزیابی کتاب
سال ۸۹ که پیکر شهید به وطن برگشت ایشان را فقط به اسم شناختم: یکی از فرماندهان دفاع مقدس که ۲۲ سال مفقودالاثر بود هم جسمش هم شخصیتش!گفتند این گمنامی به خاطر مسائل امنیتی و نظامی بوده...
سال ۱۴۰۱ پای درس تاریخ تحلیلی اسلام استاد پناهیان دوباره او را شناختم 
مردی بی نظیر که در عمر کوتاهش به نظرم نه فرصت کرده بود تاریخ طبری بخواند نه سیره ابن هشام نه تاریخ یعقوبی و غیره، اما با تمام وجود پیامبر گونه زندگی کرد. اشداء علی الکفار و رحماء بينهم  را زندگی کرد. استفاده از ظرفیت داخلی برای مقابله با تهدید خارجی را معنا کرد. وحدت قبایل، عرب و فارس  برای حفظ خاک ایران، باز کردن گره کور جنگ کار بزرگ او بود.
کاش درباره اش بیشتر بنویسند، کاش کارها و فکرهایش در تاریخ خاک نخورد...
با اینکه فکر می کنم این کتاب تنها گوشه ای از شخصیت این قهرمان را روایت کرده است ولی توصیه می کنم حتما بخوانید
آب دریا را اگر نتوان کشید...هم به قدر تشنگی باید چشید