یادداشت طه

        بسیار به سفرنامه‌خوانی علاقه دارم. با این حال چندان سفرنامه نخوانده‌ام. 
به گمانم سومین سفرنامه‌ای باشد که می‌خوانم.
نخستین سفرنامه‌ای که خواندم به گمانم «از گناباد تا ژنو» بود.
دومین سفرنامه‌ای منظوم به نام «یورک‌نامهٔ نو» از استاد کزازی بود.
سفرنامه‌های استاد کزازی بسیار خواندنی هستند‌. برای شخصی مثل من که امکانات سفر کردن را ندارد، سفرنامه خواندن مانند خوردن آب دریاست. هم توهم سیرابی می‌دهد و هم تشنگی را افزون می‌کند!