یادداشت زهرا منظمی مطلق

        اولین کتابی که از جناب امیرخانی خوانده بودم ارمیا بود.
انقدر تجربه بد و آزاردهنده‌ای شد که سال ها گذشت و من هیچ رغبتی به مطالعه کتاب دیگری از ایشان نداشتم .
با اینکه بارها کتاب هایی از ایشان به من پیشنهاد شد که نظرم را عوض کند باز هم نتوانستم با زهر ارمیا کنار بیایم و به ایشان فرصتی بدهم.
تا اینکه امروز مجبور شدم برای بررسی کتاب #از_به نگاهی به آن بیندازم...
در کمال ناباوری همان نامه اول میخکوبم کرد...
تا الان بیدار بودم که کتاب را تمام کنم....
کوتاه
خواندنی 
لطیف
عمیق
دردناک
مملو از عشق و تعهد...
و در نهایت یک پایان بدون نقص، امیدوار کننده و خوب ولی خالی از تخیل ....
برعکس همه چیزهایی که در ارمیا دیدم...
از زیبایی و توانایی قلم مبهوتم...