یادداشت محمد

        من کتاب صوتی این اثر را گوش دادم که ۸ ساعت و نیم است. گوینده آرمان سلطان‌زاده است. سعی کرده است که کتاب را به شکل یکنواخت و مغموم بخواند که با پس‌زمینه داستان هم‌راستا باشد.نکته منفی اثر هم این است که صداسازی برای شخصیت‌ها نشده است.

نثر روانی دارد. اما روند داستان خیلی کند است. خیلی کش می‌دهد. توصیفات خسته کننده است.

استاد نقاشی که از دنیا رفته است. آن استاد، نقاشی معروفی دارد که چشم‌های یک زن است و راوی می‌خواهد بداند قضیه آن زن چیست و آن زن کیست!

یک نکته که خیلی در این کتاب مسخره است این است که مدام دخترک از زیبایی‌اش و هول بودن بقیه مردان صحبت می‌کند. خسته کننده می‌شود. حالا خوشگل بودی که بودی به درک... چیکار کنم؟ یه بار گفتی فهمیدم!

یک کلمه هم بود که من فراموش کرده بودم: «جلنبر». قبلاً استفاده می‌کردم ولی یادم رفته بود :)))
‌
از این داستان چه یاد گرفتم؟ نمی‌دانم. داستان در زمان رضاشاه رخ می‌دهد. اشاراتی هم به آن دوران دارد اعم از تصرفات رضاشاه و کشف حجاب و رژیم پلیسی و ...در رمان‌های این دوره خیلی «طیف دینداری» مشاهده می‌شود. این رمان هم از قاعده مستثنی نیست!
‌
طیف دینداری خیلی مضحک است. یعنی یک ادبیات شبه دینی دارد ولی کنش‌های ضد دینی روایت می‌شود. نمی‌دونم متوجه می‌شوید چه می‌گویم یا نه...
‌
‌کتابی نیست که بنده به کسی پیشنهاد کنم...
‌