یادداشت زینب علی‌محمدی

        اگرچه پرونده‌ی شخصیت به شدت ناقصه برای مخاطب، خیلی خوب میشه توی ناامیدی، بی‌خیالی و بی‌تفاوتیِ شخصیت غرق شد و باهاش همراهی کرد.کاملا اون بی‌تفاوتیِ شخصیت نسبت به مرگ حس میشه‌.
با این وجود تا اخرِ داستان منتظر یه اتفاق خاصی که هیچ وقت نمی‌افته. حتی پرونده‌های کاراگاه عملا ربطِ خاصی به هم ندارن و خب جدا جداشون هم چالش خاصی نداره که هیجانی به داستان بده.

البته خودِ شخصیت قبول داره دنیای احمقانه‌ای داره و کلا به دنیا اومده که همینقدر احمقانه پیش بره تا بمیره. شما داستان رو میخونید فقط برای اینکه با شخصیت همزاد پنداری کنید نه اینکه  با چالش‌هاش درگیر و هیجان‌زده بشید.