یادداشت wisteria
1404/6/17
چیزهای تیز از اون کتابایی بود که از همون اول جذبم کرد. فضای تاریک و خفهکنندهی شهر، زخمهای گذشته و رازهای خانوادگی همهاش جوری روایت میشدن که نمیتونستم زمین بذارمش. شخصیت کامیل برام خیلی خاص بود؛ زنی پر از زخمهای روحی و جسمی که بین شکنندگی و سرسختی گیر کرده، ولی با وجود همهی دردهاش، شجاعتش برای روبهرو شدن با گذشته ستودنی بود. تنها چیزی که باعث شد نمره کامل نگیره، ریتم کند بعضی بخشها بود، وگرنه تجربهی عمیق و فراموشنشدنیای بود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.