تابه‌حال کتاب مشابه این کتاب نخونده بودم و از این جهت برام جالب بود. چیزهای جدیدی از آقای دریابندری یاد گرفتم و بدون شک اگه چالش بهخوان نبود، هرگز حتی از وجود چنین کتابی هم شاید خبردار نمی‌شدم، چه برسه به این‌که واقعاً بخونمش!
‌
از چیزی که فکرش رو می‌کردم، سریع‌تر برام پیش می‌رفت و خوندن سی صفحه در روز چندان هم کار سختی نبود. فقط این‌که یه جاهاییش (یا شایدم خیلی جاها)، نکته‌ی جالبی برای من نداشت و یا خیلی خوب متوجه نمی‌شدم یا نمی‌تونستم ارتباط برقرار کنم. و خب تقریباً می‌شه گفت نیمه‌ی اول کتاب رو خیلی بیشتر از نیمه‌ی دومش دوست داشتم.
‌
در کل از خوندنش راضی‌ام و تجربه‌ی خوبی بود.