یادداشت محمد علی شفیعی

        به طور کلی کتابهایی که سبک نامه نگاری دارم رو دوست ندارم، حس میکنم زمان مرتب کات میخوره، ولی حضرت داستایوفسکی به هنرمندی در متن نامه ها، اتفاقات بین دو نامه رو هم گنجونده، انگار یه خط پیوسته هستش و اثری از کات خوردن بین نامه ها نمیبینی، یا حداقل کمتر احساسش میکنی
و چقدر خوب بود این داستان
«فقر مثل بیماری مسری میمونه»