یادداشت سید محمدباقر ابراهیمی

        آقای اسفندقه!
اشعار شما قلب مرا رقیق می‌کند و رخوت را از جان من می‌برد و طراوت می‌بخشدش و نشانه‌ی این طراوت و حال خوب، اشک هایی‌ست که با بعض از اشعارتان از چشمانم جاری می‌شوند...
خدا، شما را برای ما حفظ کند.
امیدوارم بتوانم روزی شاعری شاید شبیه شما بشوم؛ که مثل شما بسیار کم است...