یادداشت

        وقتی داری میخونیش هی از خودت می‌پرسی «ما چی؟ می‌بینیم؟ یا ما هم کوریم؟» تا اینکه توی پاراگراف آخر کتاب جوابتو می‌گیری:
"فکر میکنم ما کور هستیم، کور اما بینا، کورهایی که می‌توانند ببینند اما نمی‌بینند..."
چیزی که مهمه بینش ماست ، نه بینایی‌مون؛ ما میتونیم ببینیم ولی آیا واقعا می‌بینیم؟؟؟