یادداشت امیرعلی مینکی

        
افلیا، مثل گلِ وحشی کنار رود، لطیف و بی‌پناه؛ نه برای جنگیدن، که برای شکفتن آمده بود. اما دنیا با او نجنگید—فقط فراموشش کرد؛ و او در آب، آخرین ترانه‌اش را بی‌صدا خواند.