یادداشت معصومه اسدی

        " از دو که حرف میزنم،از چه حرف میزنم"

کتابی از یک نویسنده ژاپنی!
خاطرات خود نویسنده از ورزش دو،مسابقات ماراتن،مشکلات و لذت های دوندگی، بیان شباهت ها و تفاوت های نویسندگی با دوندگی!
 کتاب در مورد سالهای 2005_2006 میلادی صحبت میکنه و گهگاهی گریزی به دوره‌ی‌جوانی و گذشته‌ی‌آقای موراکامی هم میزنه.
برای خودم خیلی خوشایند بود چون ورزش دو رو دوست دارم و یاد سال‌های مدرسه و مسابقات دوندگی مدرسه افتادم.
جملات نابی داشت و همچنین مترجمش (آقای مجتبی ویسی) عالی ترجمه کرده بودن.
فقط یکم اسامی شهرهای ژاپنی و آمریکایی زیاده که توجه چندانی بهشون نکردم.
توی این کتاب با ویژگی اصلی ژاپنی‌ها که استمرار،تمرین و تلاش کردنه آشنا میشید.
صداقت آقای موراکامی رو دوست داشتم یعنی خیلی راحت میگه که آره منم مثل بقیه آدمها خسته میشم،نا امید میشم ولی دوباره پا میشم و ادامه میدم.
در واقع از نزدیک سختی‌های زندگی یک ورزشکار رو درک میکنید.
از کتابای انگیزشی و زرد نیست که هی بیخودی تبلیغ کنه فلان ساعت پاشو فلان کار بکن...اصلا.

در کل برای قشر نویسندگان و ورزشکاران کتاب خوبیه هرچند که خیلی جزئی و حرفه ای به این مسائل نپرداخته ولی میتونه لذت بخش باشه و نکات به درد بخوری داره.