یادداشت 𝔅𝔢𝔯𝔨𝔢

        گوش بدهید ببینید چه می‌گویم؛
مرگ یونس برای من یک معما ماند. راز. سرّ. یا هر اسمی که بشود رویش گذاشت. از آن آدم‌هایی بود که نباید می‌رفت… و گلچین روزگار، عجب خوش‌سلیقه است!
سارا، برخلاف بسیاری از نوجوان‌هایی که این روزها زیاد در کتاب‌ها می‌بینیم، به دل می‌نشست.
البته گاهی با بعضی رفتارهایش، حسابی روی سلول‌های عصبی مغزم رژه می‌رفت!
اما چند وقت است تصمیم گرفته‌ام خودم را واقعاً جای شخصیت‌ها بگذارم.
اگر من هم در یکی از آن سوله‌های اشتراکی زندگی می‌کردم و روزهایم در صف گرفتن نفت می‌گذشت، احتمالاً رفتاری "خانمانه‌تر" از سارا نداشتم...
اگر علاقه‌ای به کتاب هایی با پایان باز ندارید، پیشنهاد نمیکنم 

و ممنونم از نازنین‌رفیقم،
که کتاب را در یک حرکت از پیش تعیین‌نشده، درست و به‌موقع به دستم رساند. همین.