یادداشت سید محمدهادی جلالی

        مرثیه‌ای برای یک رویا 
روزی رو به یاد می‌آرم که مادرم برام یکی از مجلات دانستنیها رو خریده بود. 
مامان؟ این چیه؟ وااای چه باحالهههه!! چه عکسایی داره خدا!!!! 
هنوز که هنوزه شماره مجله رو یادمه. شماره ۲۹ بود. چه حس نابی بود وقتی اون مجله حدودا ۱۰۰ صفحه‌ای رو ورق زدم و شروع کردم به خوندن. از جدیدترین دست آوردهای علمی بگیر تا گنج‌های گمشده. طنز و سرگرمی تا محیط زیست و تاریخ و علم و تخیل و سینما و فانتزی. 
همه و همه توی همین مجله لاغر و ظریف قرار می‌گرفت. 
دیگه معتاد این مجله شدم. هر دو هفته یک بار منتشر می‌شد. از جایی که زندگی می‌کردم تا اونجایی که این مجله رو می‌فروختن با پای پیاده حدودا نیم ساعتی طول می‌کشید. وسیله‌ای هم نداشتم و با عشق می‌رفتم سمت مجله‌فروشی. قبل از اینکه نسخه جدید بیاد به خودم هزار و یک قول می‌دادم که کم‌کم بخونمش تا زود تموم نشه. اما چه کنم که توی همون دو سه روز اول مجله رو تموم می‌کردم.
سال‌ها به همین منوال گذشت. شفق‌های قطبی رو توی این مجله شناختم. نادر شاه و ناپلئون و ژولیوس سزار رو با همین مجله شناختم. با جدیدترین دستاوردهای علمی و حتی علوم غریبه آشنا شدم. هر شماره یک دنیا بود. با صنعت هوا فضا آشنا شدم با دایناسور ها و جانورشناسی پرواز می‌کردم. چه دنیای زیبایی بود. 
اما چه میشه کرد. مجله دانستنیها هم بالاخره به غروب خودش نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد. یادمه آخرین ویژه‌نامه عیدش رو اختصاص داده بود به تشخیص علم و شبه علم. یه جور معیار برای اینکه به این راحتیا گول خرافات رو نخوریم. کم‌کم داشت صدای پایان این مجله به گوش می‌رسید. نمی‌دونم چه جوری ولی توی تابستون ۹۷ بود که به دلم افتاد دیگه این مجله، مجله سابق نیست.درست هم حدس زدم. سردبیر و هیئت تحریریه عوض شده بود و در آخر هم  حدود دو یا سه سال  بعد دانستنیها منتشر نشد. 
هنوز که هنوزه گاهی اوقات به یاد روزگار شیرین دانستنیها می‌افتم. چه حالی بود. چه عشقی بود. 
چند روز پیش هم این کتاب_مجله فانتزی داستان رو خریدم به یاد اون روزهای خوش دانستنیها. این کتاب_ مجله بخشی از نوشته‌های احسان عمادی در شماره‌های مختلف مجله دانستنیها ست. 
این مجله کودکی من رو زیبا کرد. ممنونم از همه اون رفقایی که به نشر این مجله توی اون دوران کمک کردن و بچگیمون رو زیبا و زیباتر کردن.