یادداشت هادی حسن زاده

        در اثنای خواندن «چای نعنا» متوجه مزیتی در «سباستین» می‌شوم که اینجا نیست یا خیلی کمتر است (سباستین را چند روز قبل از چای نعنا خواندم): ارتباط با آدم‌های آن کشور.

این سومین کتابی است که از آقای ضابطیان میخوانم، بعد از «مارک و پلو» و «سباستین»، به نظرم ضعیف‌تر از آن دو ست.

خواندنش بیشتر به درد کسی میخورد که میخواهد بداند که به مراکش سفر کند یا نه، یا کسی میخواهد کمی با جاذبه‌های گردشگری آنجا آشنا شود.