یادداشت زینب جابری

        _من ناپلئون تو دزیره_
تقریبا میتونم با اطمینان بگم اولین کتابی بود که باهاش اشک ریختم.
خوندن این ۳۰۰ صفحه به من فهموند که چقدر اتفاقات ساده و کوچیک میتونه تو آینده ی آدم نقش داشته باشه.
ساده بگم، دزیره شاهکاریه که به دلتون میشینه و قلم دوست داشتنی نویسنده مخاطب رو با اوژنی دزیره کلری، و اتفاقات زندگی پر فراز و نشیب اون همراه میکنه.
نویسنده حساسیت زیادی برای توصیف لباس ها، کاخ ها، خونه ها  و حتی صحنه های رقص به خرج داده و یه کاری میکنه که احساس کنی دست دزیره رو گرفتی و رفتی به قلب فرانسه.
حتی بعضی وقتها اینقدر توصیف ها زیاده که ممکنه خسته بشی و یه صفحه رو رد کنی.
ولی مطمئنم که دخترها از خوندن این کتاب لذت میبرن!