یادداشت

        اضافه گویی های کتاب زیاده و راهکار عجیب غریبی برای کنار اومدن با سوگ نمیده  اما کتاب خوبی بود برای من چون
هدفش بیان این نکته است که  در فرهنگ ما(چه امریکایی چه ایرانی ) دید درستی درباره سوگ وجود نداره و همه توقع دارن ادم‌ها بعد از ۴۰ روز به زندگی عادیشون برگردن و بعد از یکسال همه چی رو فراموش کنن 
ادم‌ها تو ناخوداگاهشون فکر میکنن که مرگ برای همسایه‌اس درحالی که اینطور نیست و همه ما سوگ رو تجربه کردیم و خواهیم کرد
پس کنار اومدن باهاش مهارتیه که هر انسانی باید یاد بگیرتش 
این کتاب یه کتاب روانشناسی نیست بلکه بیشتر یه کتاب برای همدردی با فرد سوگواره
خوندنش باعث میشه بفهمید که اگر دیگران این احساساتی رو که الان دارید تجربه میکنید درک نمی‌کنن به این معنی نیست که شما عجیبید 
بلکه جامعه و مردم (حتی کسانی که خودشون یه زمانی سوگوار بودن) نمیخوان بروزشون بدن و بپذیرن‌اشون.
و درنهایت با خوندن تجربه دیگران از سوگ ، شما دید بهتری پیدا می‌کنید و یاد میگیرید چطور باید با فرد سوگوار برخورد کنید!