یادداشت 𝒜𝗅︎𝗅︎𝗂𝗌𝗈𝗇︎

        دخمه مردگان از اون کتاب‌هایی بود که من رو یک‌دفعه از دنیای واقعی کشید توی دنیایی تاریک و پررمز و راز. من این کتاب رو از کتابخونه‌ی کلاسمون برداشتم و همون‌جا توی کلاس خوندمش؛ راستش یکی از بهترین اتفاقایی بود که برام افتاد.

ویکتوریا شواب جوری فضا رو ساخته بود که حس می‌کردم واقعاً خودم اون‌جا هستم؛ توی راهروهای تاریک، میان سایه‌ها و ارواح. هر صفحه پر از هیجان، تعلیق و لحظاتی بود که قلبم تندتر می‌زد. بیشتر از همه، دوست داشتم توی دنیای کتاب زندگی کنم؛ همون‌قدر ترسناک، همون‌قدر شگفت‌انگیز.

برای من، دخمه مردگان فقط یک داستان ترسناک نبود؛ یه تجربه بود. از اون کتابایی که وقتی می‌خونی، دلت می‌خواد هیچ‌وقت تموم نشه. یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که تا حالا خوندم و مطمئنم همیشه توی ذهنم می‌مونه.