یادداشت محمدامین اسدالله‌پور

        ترم‌های آخر کارشناسی‌ است و ناگزیر زمان آن رسیده که به سراغ دروس اختیاری بروم. چند واحدی برای این منظور ارائه شده بود اما اشتیاقم به فلسفه سیاسی و مباحث اندیشه‌ای، مرا بیشتر به انتخابِ درسِ "اندیشه سیاسی در قرن بیستم" متمایل می‌ساخت؛ البته از شما چه پنهان، عدمِ سختگیری استاد معینی‌علمداری در نمره‌دهی و حضور و غیاب کلاسی، دلیل محکم دیگری را پیش پایم گذاشته بود! استاد، منبعی برای امتحان معرفی نکرد ولذا جزوه را کافی می‌دانست اما توأمانیِ تناقض‌آمیزِ علاقه‌ام به مباحث از طرفی و عدم حضورم در کلاس‌ها از طرفی دیگر، سبب شد تا به سراغ اثر حاضر بروم. کتابی به قلم دکتر حاتم قادری و نگارش‌یافته به تاریخ ۱۳۷۸ شمسی. 
متأسفانه متن روان و قابل فهمِ کتاب، نتوانسته بر کاستی‌های ناشی از محتوا و اندکی صفحات سرپوش بگذارد که خود نویسنده نیز به آن اذعان داشته است. به همین جهت باید گفت که اگر خیلی با اندیشه‌های سیاسی آشنا نیستید، جزوه‌های کلاسی، احتمالا گزینه مناسب‌تری خواهند بود. 
درکل، مطالب به صورت چکیده و خلاصه‌وار تنظیم شده است و بیشتر حالتی جمع‌بندی‌گونه دارد نه توضیح و تفصیل و تدریس کامل آموزه‌های سیاسی معاصر. گویا هدف نگارش کتاب صرفا تهیه منبعی برای کنکور و یا حتی امتحان کلاسی بوده تا افزایش فهم و تعمیق داده‌ها!
البته اگر بی‌انصافی را کنار بگذاریم، مطالعه اثر فعلی خالی از لطف هم نیست. بی‌شک آشنایی با اندیشه‌ها و آموزه‌های سیاسی معاصر، جذاب و پرسش‌برانگیز خواهد بود. اندیشه‌هایی که نزاع و رویارویی مداوم آنها با یگدیگر، بخش جدایی‌ناپذیری از تاریخ معاصر را شکل داده است و شواهد نشان می‌دهد که نبردشان همچنان ادامه‌دار خواهد بود. به هر حال "ز عقل اندیشه‌ها زاید" و اندیشه‌ها، اندیشه‌ها زایند. قطعا آشنایی با نظریات و  اندیشه‌های سیاسی گوناگون، می‌تواند موجب تعمق‌بخشی و شکل‌گیری تفکری خلاق و نقاد گردد؛ البته اگر به سردرگمی، پوچ‌گرایی و بی‌ثباتی انسان معاصر ختم نگردد و منبعی برای کاوش در پرسش‌های هر روزه انسان موجود باشد...