یادداشت آگاتاهد.

        از همون اوایل داستان فهمیدم از اون کتاباست که قراره بعد تموم کردنش بگم چرا زودتر نخونده بودمش.
خب، حدسم درست از آب در اومد. اقیانوس انتهای جاده کتابی نیست که مثلِ ناکجا شما رو به سرزمینِ فانتزیِ خودش پناه بده، بلکه نشون میده تو همین دنیای خودمون چه‌اتفاقاتی دارن میوفتن که اگه بهمون بگن بنظرمون با منطق جور در نمیاد. (راجب کلیت داستان بنظرم اگه بیشتر از توضیحات پشت جلد بگم اسپویل میشه، پس به همون بسنده کنید)
شخصیت‌های دوست‌داشتنی خیلی کم بودن (و همینطور شخصیت‌های منفور) اما تو داستان خلاء ایجاد نکرد. شخصیت اصلیِ کتاب یه‌پسر بچه‌ی هفت‌ساله هست، اینو میگم که با سنش به مشکل نخورین و توقع احساساتِ آدمِ سی‌ساله نداشته باشین.🫠
و اما نگم از بریده‌ کتاب‌ها که فکر کنم پیرتون کردم اینقدر گذاشتم 😂.. خیلیی شیرین بودن.
از دلایلی هم که برای کم‌کردن ستاره بخوام بگم، یکی گنگ بودن اتفاقات و یکی هم توصیفات ناکامل میتونه باشه. من بشخصه با توصیفاتی که نوشته بود زیاد راحت نمیتونستم قیافه موجودات رو تصور کنم.
توصیه میکنم بخونین؟ بله، مخصوصا اگه راهنمایی هستین این فرصت رو از دست ندین. در کل خیلی شیرین بود و قطعا اگه عمری باشه بازم سراغ آثار نیل گیمن خواهم رفت.💘