یادداشت dream.m

        عباس معروفی برای من یعنی شعر "نارنجی"
که باهاش صمیمی‌ترین حس عاشقانه‌ی ممکن رو تصویر کردیم. به همین خاطر هم همیشه دوستش خواهم داشت. سمفونی مردگان و سال بلوا دلایل بعدی هستند .
در مورد این کتاب حالا فرض کنید بخاطر عادت ریویوو نوشتن بیام و بگم از نظر داستان پردازی ضعیف بود، سوگیری داشت، شواهدی از بی‌اطلاعی نویسنده از حقایقی مطرح شده در  داستان درش موجود بود، شخصیت نداشت، کاراکتر‌هاش عمق نداشتند، سوتی داشت وووو... ولی نمیتونم همچنان قلم‌ گیج و هذیان‌گوی معروفی رو ستایش نکنم.
 اصلن از این هم بگذریم، این کتاب یک هدیه‌ی بخصوصه. من به دلایل کاملا شخصی و محرمانه دوستش دارم . پس لطفا اگر آدم منطقی و جدیی هستید ستاره ها رو جدی نگیرید.
...............
یک مطلبی درباره محتوای کتاب میخوام بگم احتمالا داستان رو اسپویل کنه ولی کی اهمیت میده؟
درباره‌ی ماجرای خانم نیلوفر بیانی( از متهمان پرونده جاسوسان محیط زیستی) و شکنجه‌ هایی که توی بازپرسیش شده میخوندم ، چقدر لرزیدم ولی اصلا تعجب نکردم. بعد با نحوه‌ی برخورد بازپرس توی این کتاب با متهم سیاسی یه مقایسه ذهنی کردم ( البته میدونم بی‌معنیه)  و بعد گفتم آقای معروفی شاید بد نباشه شمام اینجور چیزا رو دنبال کنید ،شاید کتاب رو بازنویسی کردید و حتما بهتر میشه.